1. Chott El Jerid — Jezioro‑lustro, które zwodzi
Słona równina tak rozległa, że oczy przysięgają, iż to woda, a potem zdradzają cię upiorami migoczącymi w gorącu. Zimą rumieni się na różowo i wyrzuca wyspy soli jak oszroniony koral. Kierowcy celują w horyzont, a kończą goniąc miraże. Ludowe podania mówią, że karawany znikały tu nie z pragnienia, lecz z przekonania, że mogą chodzić po odbiciach.
2. Bulla Regia — Rzymskie wille, które przeniosły się pod ziemię
Kiedy słońce było okrutne, Rzymianie budowali swoje wymarzone domy pod ziemią. Schodzisz po schodach i znajdujesz mozaikowe jadalnie chłodne jak szept. To jak wtargnięcie na prywatne przyjęcie zatrzymane na dwa tysiąclecia. Pokoje są przepiękne, ale cisza jest tak gęsta, że można ją posmakować.
3. Korbus & Ain Atrous — Źródła termalne, które wlewają się do morza
Para wzdycha ze szczelin na klifach i ścieka prosto do Morza Śródziemnego. Miejscowi moczą się tam, gdzie fale i mineralne ciepło spierają się o twoją skórę. Rzymianie robili to pierwsi, Instagram zrobił to drugi. W wietrzne dni cała zatoka pachnie jak nadmorski eliksir.
4. Ksar Ouled Soltane — Twierdza zbożowa, która zamieniła się w science‑fiction
Mrowisko sklepionych komór spichrzowych piętrzy się jak ul wymyślony przez architekta. Słońce zamienia glinianą cegłę w złoto, a drzwi świecą jak monety. Kiedyś strzegła zboża; teraz skrywa cienie, opowieści i pielgrzymki kinomaniaków. Prawie słychać na dziedzińcu echo targów sprzed wieków.
5. Matmata — Wioska, która żyje we wnętrzu ziemi
Ludzie wyrąbali dziedzińce w miękkiej skale i pozwolili niebu być swoim sufitem. Domy chowają się w klifie, chłodne jak wspomnienie nawet w samo południe. Burze zmieniają krawędzie, a rodziny łatają ziemię jak tkaninę. To część muzeum, część żywa tajemnica — plan filmowy science‑fiction i jednocześnie prawdziwy adres.
6. Ghar El Melh — Port, który został uwięziony przez piasek
Forty osmańskie spoglądają nad laguną, która powoli zatkała własne wyjście. Rybacy suną po wodzie gładkiej jak tafla szkła, podczas gdy ptaki ćwiczą trasy migracji nad głowami. Miejsce wydaje się zatrzymane, jakby morze zapomniało nacisnąć „play”. O zmierzchu mury fortecy robią się różowe, podobnie jak pogłoski.
7. Ichkeul — Jezioro, które oddycha między słodką a słoną wodą
Co roku jezioro zmienia swoją osobowość — słodkie zimą, bardziej słone latem. Dziesiątki tysięcy ptaków traktują je jak all‑inclusive przystanek. Bawoły wodne sieją w bagnie jak powolne, żywe kosiarki. To park, który przetrwa, zmieniając zdanie wraz z porami roku.
8. El Djem — Koloseum, którego nikt się nie spodziewa
Rzymska arena wyrasta z niewielkiego miasteczka jak pamięć o idealnej postawie. Jest na tyle ogromna, że odbiera dech, i na tyle pusta, by go zatrzymać. Kamień krwawi miodem przy zachodzie słońca i połyka kroki w całości. Miejscowi opowiadają o buntownikach, którzy używali jej jako twierdzy, a łuki nadal wyglądają, jakby były gotowe do ostatniego boju.
9. Kerkennah — Archipelag, który żyje dzięki cierpliwości
Tu morze jest płytkie, pływy nieśmiałe, a czas zdaje się drzemać. Rybacy plecą pułapki charfiya z geometryczną cierpliwością, którą rozumie tylko ocean. Palmy pochylają się, jakby szeptały o słoikach z ośmiornicami i cichych układach. Odwiedzający przysięgają, że wyspy zwalniają bicie twojego serca do wyspiarskiego rytmu.
10. Zatopione kolumny Mahdii — Miasto, które ciągle się gubi i odnajduje
Burze podnoszą pokrywę dna morskiego i odsłaniają wyrzeźbione kamienie jak zęby w uśmiechu. Nurkowie odnajdują ulice, które osunęły się pod fale przez wieki oblężeń i zatonięć. Rybacy wymieniają się pogłoskami o kotwicach zaplątanych w historię. W pogodne dni możesz stanąć na przylądku i poczuć, jak przeszłość mruga do ciebie z dna.